Έφη Σπηλιώτη | Έκθεση στην έπαυλη ΠΕΜΑΧΡΙΝΑ Μηνιές Κεφαλονιάς 2025
Έφη Σπηλιώτη
Έκθεση στην έπαυλη ΠΕΜΑΧΡΙΝΑ
Μηνιές Κεφαλονιάς
Σάββατο 09 & Κυριακή 10 Αυγούστου 2025, ώρες 7μ.μ. – 11μ.μ.
Αυτά που δεν παλιώνουν…
Η καθιερωμένη ετήσια έκθεση της σπουδαίας κεραμίστριας και ζωγράφου Έφης Σπηλιώτη,αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον γιατί αποτελεί σημαντικό καλλιτεχνικό γεγονός για την Κεφαλονιά αλλά και τα Επτάνησα γενικότερα. Η φετινή έκθεση είναι αφιερωμένη σε «αυτά που δεν παλιώνουν» .
Όπως αναφέρει η ίδια «τυχαία ξεκίνησε ένα «έθιμο», αντί για το Αργοστόλι να κάνω Έκθεση στην ΠΕΜΑΧΡΙΝΑ δύο μέρες κάθε Αυγούστου, λίγο πριν από του Αγίου μας Γερασίμου». Εφέτος συμπληρώνεται ένας μεγάλος χρονικά κύκλος των επιτυχημένων εκθέσεων της Έφη Σπηλιώτη στη Πεμαχρίνα που αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Στους ωραίους κήπους με τις λότζες της villa Πεμαχρίνα η οικοδέσποινα κυρία Μανίτα Scocimara,εγγονή του Μαρίνου Γερουλάνου, διαθέτει κάθε χρόνο την έπαυλή της για δυο ημέρες για να μεταμορφωθεί σε χώρο Τέχνης με τα εξαιρετικής τέχνης και τεχνικής κεραμικά που δημιούργησε η Έφη σε στιγμές αυτοσυγκέντρωσης και στοχασμού! Έργα στα οποία η γενέτειρα Κεφαλονιά ανιχνεύεται με την πανδαισία χρωμάτων, ιδιαίτερα το μοναδικό τυρκουάζ του Ιονίου και το μεταφυσικό φως που εκπέμπουν.
’Όπως αναφέρει η καλλιτέχνις«Με την Τέχνη μου, εκτίθεται και αποκαλύπτεται γυμνή και απροκάλυπτη η σκέψη και η ψυχή μου, η αλήθεια μου απλωμένη και ορατή. Κι αφού δεν είμαι αδιάφορη πολίτις, αμύνομαι κι αντιπροτείνω με τον τρόπο μου την Τέχνη, ενάντια στην ασχημία, την αθλιότητα και το νείκος. Οι καιροί ταραγμένοι, με μεγάλες τρομαχτικές πληγές στον κόσμο, με μια διάχυτη απειλή που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Με τις μεγάλες αγριότητες, με τον άνθρωπο ενάντια στον άλλο άνθρωπο, τον αθώο, και την αδιανόητη και καταστροφική στάση ζωής του απέναντι στην Φύση και στα άλλα πλάσματα της Γης. Η Τέχνη από την γένεσή της έχει αυτήν την αποστολή. Την δυνατότητα, να αμύνεται χωρίς όπλα, να προσφέρει ιάματα, ψυχική ανακούφιση αντίποδα στην σκληρή πραγματικότητα. Παλιές οι πληγές της βαρβαρότητας, η σκοτεινή πλευρά της ζωής, ο πόλεμος, η ηθική κατάπτωση, η υλική κυριαρχία. Θαυμαστές και τεράστιες οι εφευρέσεις και τα επιτεύγματα της εποχής και η διευκόλυνση της παλιάς δύσκολης καθημερινότητας, αλλά παράλληλα δεν αγγίχτηκε, ζει και δρα καταστροφικά ο βαθύς πυρήνας κάποιων ανθρώπων, «μικρών» και με μεγάλη δύναμη. Η Έκθεσή μου είναι ένα αφιέρωμα. Σε αυτά που δεν είναι εφήμερα, που δεν παλιώνουν...Σε πράγματα που είναι αντίθετα της καθημερινότητας, που στέκονται απέναντι στο γκρίζο. Στο κάλλος, στην ειρήνη, την ελευθερία, την υγεία, τον έρωτα, σε εικόνες αγαπημένες του ουρανού, της ξηράς, της θάλασσας, στο σήμερα και το χθες, στις έννοιες και τα σύμβολα, στους ευεργέτες μας, που είναι γύρω μας και μέσα στην συνήθεια δεν τους βλέπουμε καν. Και στο χρώμα! Αφιέρωμα στο χρώμα, το γαλάζιο, του ουρανού και της θάλασσας, το Ελληνικό γαλάζιο του πνεύματος, των χιλιάδων χρόνων, που ορέγονται και ονειρεύονται διάφοροι... Η Τέχνη μού δίνει την δυνατότητα να εκφράσω και να κάνω ορατές άυλες έννοιες και σύμβολα. Που δεν φέρουν μόνο την εθνική μας ταυτότητα και υπόσταση, αλλά απλώνονται και είναι αιώνια και παγκόσμια, που δεν περιορίζονται από σύνορα και δεν ορίζονται από τον γεωγραφικό μας χώρο, αλλά φτάνουν πέρα και έξω από αυτόν, είναι εύγλωττα κι αναγνωρίσιμα ως αναμφισβήτητες, πανανθρώπινες, οικουμενικές αλήθειες, που δεν παλιώνουν. Μαζί με την Τέχνη μου, σαν την μαμά μου, ολημέρα κάνω ευχές, για λίγη σύνεση, λίγη ευαισθησία, δικαιοσύνη, λίγη συμπόνια, για ειρήνη, για υγεία, για ευτυχία...
Είναι εντυπωσιακό, δεν πρωτοτυπώ, αυτό γινόταν πάντα. Είναι μια παμπάλαια ανάγκη για στήριγμα, άνωθεν, το βρήκα στα πανάρχαια ποιήματα του Ορφέα. Οι άνθρωποι, τότε, όπως και σήμερα, παρακαλούσαν κυρίως για τρία πράγματα, ίδια με τα σημερινά, ως απαραίτητη προϋπόθεση ζωής: για ειρήνη, υγεία, ευτυχία... Και είναι εντυπωσιακό, πως προστρέχανε για τις παρακλήσεις τους κυρίως στις θηλυκές οντότητες, στην Φύση, την Δήμητρα, την Αφροδίτη, την Αθηνά, την Ρέα, την Αρτέμιδα, την Υγεία, την Τύχη, την Εστία και μόνο ο Δίας, ο Ήλιος, ο Διόνυσος και ο Νηρέας, ο σοφός πατέρας των 50 Νηρηίδων, συναισθηματικός θεός των υδάτων, δέχονταν ευχές και προσευχές για προστασία από τις συμφορές, για ειρήνη, υγεία και ευτυχία, με τις ίδιες λέξεις, τις ίδιες πνοές των ανέμων που σκορπίζονται στο Σύμπαν...»
Συνεχίζει η καταξιωμένη καλλιτέχνις «Ο πηλός μου, πολύτιμος βοηθός και συνεργάτης μου, αντίφαση, «πνευματικό» υλικό με θεία καταγωγή από την Αθηνά, με τεράστια και γοητευτική πανάρχαια ιστορία. Τον ανυψώνω και τον τιμώ. Οκτώ χιλιάδες χρόνια στην ζωή των ανθρώπων με απόλυτη ομοιότητα με την ανθρώπινη σύσταση, το κεραμικό έργο και ο άνθρωπος για να υπάρξουν απαιτούνται τα τέσσερα στοιχεία της ζωής – ύλη, ύδωρ, αήρ και πυρ.
Όλα με τα χέρια μου. Τον πλάθω, τον ζωγραφίζω με πυροχρώματα και οξείδια και υαλώματα. Το κάθε κομματάκι, και το πιο μικρό, περνά διαδοχικά από τα χέρια μου από 17 έως 20 φορές. Μέσα στο καμίνι με τους 1050 oC, ψημένο δύο φορές το κάθε έργο, υαλοποιείται η μάζα μαζί με την απόλυτη ανασφάλεια, έως να ανοίξει το καμίνι, να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Ποτέ δεν υπάρχει σιγουριά επιτυχίας, που εξαρτάται από χίλιους λόγους, μια ατέλειωτη αγωνία. Κόπος και μόχθος. Τα σαράντα κύματα είναι λίγα. Οι επινοήσεις μου, εύκολο να τις σκεφτώ, στην πράξη είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν, αλλά έτσι εκφράζομαι, κι αν όλα πάνε καλά τότε βιώνω ευτυχία..».
H καλλιτέχνις είναι πολυσύνθετη, πεπαιδευμένη προσωπικότητα, με σπινθηροβόλο πνεύμα, ευγένεια και απλότητα. Το προοδευτικό της πνεύμα και οι εσωτερικές της αναζητήσεις την ώθησαν να πλεύσει σε πνευματικούς ατραπούς με στόχο την αναζήτηση και αποκρυπτογράφηση. Οι Θεές του υδάτινου πεδίου της έδωσαν την εύνοιά τους και τις αποκάλυψαν την προαιώνια, αρχετυπική, αλήθεια που εκπροσωπούν με ευτυχή κατάληξη την δημιουργία του μνημειώδους βιβλίου της που κυκλοφόρησε το έτος 2006, 266 σελίδων, με τον τίτλο «Εικοσιοκτώ Θεές της Θάλασσας-ένα αφιέρωμα»
Τάκης Τόκκας
Casa-Museo Kefalonia
Δείτε ακόμη...
